Studies hebben de schadelijke effecten van trillingen en schokken op deze objecten aangetoond, des te meer dat ze technisch ernstig werden verwaarloosd, vooral de toren van het stadhuis, die tal van scheuren en verzwakking van de elementen had. Het moet worden opgemerkt, dat de geïntroduceerde parameters in de schaal van de impact van trillingen en schokken dit gebouw tot een groep van deze gebouwen classificeerden, die, bij gebrek aan weerstand tegen dynamische actie, snel verdere ernstige vernietiging kan ondergaan.
Als onderdeel van de genomen maatregelen zijn in eerste instantie alle zware voertuigen van de Markt gehaald, inclusief busvervoer. Aan de andere kant, om de kracht van trillingen in de toekomst te verzwakken, werd het straatsteenoppervlak veranderd, de zogenaamde "kattenkoppen", gekenmerkt door extreme ongelijkheid, op een trillingsdempende ondergrond met een asfaltdeklaag. Een deel van het Marktplein, uit beweging, was bedekt met gladde stenen platen.
Het conservatieproject van de toren van het stadhuis voorzag in de restauratie van het interieur in een karakter dat overeenkomt met de tijd van hun bouw. Op basis van onderzoek met betrekking tot de gelaagdheid van het gebouw kan dit worden gesteld, dat het werd gesticht aan het begin van de 13e en 14e eeuw. Het gebouw is nu ca. 70,0 M, Het is gebaseerd op een bijna vierkant plan met de afmetingen van de zijkanten 11,40 i 11,25 M. In het ondergrondse gedeelte, zit vast ca. 6,0 meter in de grond, het heeft massieve muren gemaakt van in het wild gebonden steen. De begane grond en de bovenste delen zijn gemaakt van stenen blokken en bakstenen. In het horizontale deel van de eerste en tweede verdieping vormt de toren een systeem ondersteund door vier hoekpijlers, waarvan het gedeelte van de eerste verdiepingspijler aan de noordwestzijde wordt verzwakt door de trap die door het interieur loopt.
Stadhuistoren in Krakau. Dwarsdoorsneden door de dragende pijlers na het verwijderen van de 18e-eeuwse omkasting.: A) verticaal gedeelte, B) horizontaal gedeelte met structuur, C) typisch scheuren van metselwerk als gevolg van brand.
Blijkens de meetinventaris en inventarisatie van het monument, op de eerste verdieping was vroeger een ruime kamer met een binnenopening met drie arcades naar het oosten, zuiden en westen. Deze kamer werd afgesloten met drie erkers die integraal met het interieur verbonden waren. De kamer op de tweede verdieping, hoogte ca. 8,0 M, hadden grote openingen, daarna herbouwd,
In zijn rijke geschiedenis heeft de toren verschillende perikelen gekend. Vanuit constructief oogpunt werd het niveau van de technische staat zeer negatief beïnvloed door de gedeeltelijke reconstructie en verschillende branden, waarvan de brand in 1680 R. Al aan het einde van de 16e eeuw. de openingen van de tweede verdieping zijn dichtgemetseld. Na de brand in 1680 R. de constructie was zo verzwakt, dat werd besloten om het vanaf de westkant te versterken met een helling, en de pilaren die van binnenuit worden gebouwd. Tegelijkertijd werden de fundamenten van de toren gebouwd, en na de renovatie in 1685 R. er werd een nieuwe barokhelm opgezet. Aan het einde van de 18e eeuw, het lichaam van de toren werd opnieuw gerenoveerd. Het onderzoek heeft aangetoond, dat het werk erg oppervlakkig was en niet bijdroeg aan de versteviging van het gebouw.
Zoals eerder vermeld, dynamische tests van de constructie toonden aan dat deze onvoldoende voorbereid was op gebruik bij trillingen, ondanks het feit dat de massa's muren in de 16e eeuw werden geïntroduceerd, In de 17e en 18e eeuw nam het gewicht aanzienlijk toe.
Omdat de reconstructie van het interieur van de begane grond, de eerste en tweede verdieping vereisten het verwijderen van lagen, in het licht van de bovenstaande opmerkingen over de technische staat van het gebouw, werd het probleem van de versteviging zeer ingewikkeld, omdat het verwijderen van metselwerkmassa's van de bovengrondse verdiepingen de dynamische stabiliteit van het gebouw verslechterde, evenals zijn algemene statische en sterktevoorwaarde. Dit probleem werd verder bemoeilijkt door de onthulling van de structurele kenmerken van de hoekpijlers. Elke pilaar had in afzonderlijke secties een andere vorm: van buitenaf waren de pilaren bedekt met kalksteenblokken of bakstenen, van binnenuit - gevuld met kruimels van baksteen en steen, maar niet altijd gebonden met mortel. Studies hebben ook aangetoond, dat het lichaam van de toren vanuit de verticaal naar het westen gekanteld is met ca. 55 cm, een grot in de grond werd gevonden onder de helling.